تعریف مباهته در سیاست

تعریف مباهته در سیاست

لازم است ابتدا کمی در مورد خود سیاست مطالبی دانسته باشیم تا به موضوع اصلی مباهته در سیاست بپردازیم . سیاست  مجموعه فعالیتهایی است که با تصمیم گیری در گروهها یا سایر اشکال روابط قدرت بین افراد مانند توزیع منابع یا وضعیت همراه است. شاخه ای از علوم اجتماعی که سیاست را مطالعه می کند ، علوم سیاسی نامیده می شود.

این ممکن است به طور مثبت در متن “راه حل سیاسی” استفاده شود که سازشکارانه و بدون خشونت است ،  یا توصیفی “هنر یا علم دولت” است ، اما همچنین بار معنایی منفی دارد.  به عنوان مثال ، وندل فیلیپس ، لغو حقوق بشر اعلام كرد كه “ما سیاست بازی نمی كنیم ؛ ضد برده داری با ما شوخی ندارد.” به صورت گسترده یا محدود ، تجربی یا هنجاری استفاده شود و اینکه آیا درگیری یا همکاری برای آن ضروری است.

روش های مختلف سیاست و مباهته

روشهای مختلفی در سیاست به کار گرفته می شود که شامل ترویج دیدگاههای سیاسی شخص در بین مردم ، مذاکره با سایر موضوعات سیاسی ، وضع قوانین و اعمال نیرو ، از جمله جنگ با دشمنان است.  سیاست در طیف وسیعی از سطوح اجتماعی ، از قبیله ها و قبایل جوامع سنتی ، از طریق دولت های محلی مدرن ، شرکت ها و م institutionsسسات تا کشورهای مستقل گرفته تا سطح بین المللی اعمال می شود. در دولت های ملی مدرن ، مردم اغلب احزاب سیاسی را برای نمایندگی ایده های خود تشکیل می دهند. اعضای یک حزب اغلب موافقت می کنند که در بسیاری از موضوعات موضع یکسانی داشته باشند و موافقت می کنند که از تغییرات یکسان در قانون و رهبران یکسان حمایت کنند. انتخابات معمولاً رقابتی بین احزاب مختلف است.

تاریخ سیستم سیاسی چگونه بوده است ؟

سیستم سیاسی چارچوبی است که روشهای سیاسی قابل قبول درون یک جامعه را تعریف می کند. تاریخ اندیشه سیاسی را می توان در اوایل دوران باستان ، با آثار اساسی مانند جمهوری افلاطون ، سیاست ارسطو ، Arthashastra Chanakya و Chanakya Niti (قرن 3 قبل از میلاد) و همچنین آثار کنفوسیوس جستجو کرد.

ریشه سیاست انگلیسی به نام اثر کلاسیک ارسطو ، Politiká است که اصطلاح یونانی politikáرا معرفی کرد. در اواسط قرن پانزدهم ، ساخته های ارسطو در انگلیسی اولیه مدرن به صورت Polettiques ارائه می شد که در انگلیسی جدید به سیاست تبدیل می شد.

سیاست منحصر به فرد برای اولین بار در سال 1430 به انگلیسی تأیید شد ، که ناشی از سیاست فرانسه میانه است – که خود آن را از سیاست گرفته است ،  لاتین کردن یونانی (politikos)  (polites ، “شهروند”)

تعریف سیاست از نظر بزرگان

• از نظر هارولد لاسول ، سیاست این است که “چه کسی چه چیزی را به دست می آورد ، کی ، چگونه”.
• از نظر دیوید ایستون ، این موضوع درباره “تخصیص مقتدرانه ارزشها برای یک جامعه” است. از نظر ولادیمیر لنین ، “سیاست متمرکزترین بیان اقتصاد است”.
• برنارد کریک استدلال کرد که “سیاست یک شکل متمایز از حاکمیت است که به موجب آن مردم از طریق روشهای نهادینه شده برای حل اختلافات ، سازش منافع و ارزشهای گوناگون و ایجاد سیاستهای عمومی در جهت دستیابی به اهداف مشترک ، با هم عمل می کنند.”
• به گفته آدریان لفتویچ:
  سیاست شامل کلیه فعالیتهای همکاری ، مذاکره و منازعه در جوامع و بین آنهاست که به موجب آن افراد سازماندهی استفاده ، تولید یا توزیع منابع انسانی ، طبیعی و دیگر منابع تولید و تولید مثل زندگی زیستی و اجتماعی خود را می کنند.
• آدریان لفتویچ بر اساس چگونگی درک وسیع یا محدود دیدگاه آنها از آنچه “سیاسی” تلقی می کند ، دیدگاه های مختلفی در مورد سیاست دارد. دیدگاه گسترده ، سیاست را در سراسر حوزه روابط اجتماعی بشر می بیند ، در حالی که دیدگاه محدود ، آن را در زمینه های خاصی محدود می کند. به عنوان مثال ، با روش محدودتر ، می توان سیاست را عمدتاً در مورد حاکمیت دانست ، در حالی که یک دیدگاه فمینیستی می تواند استدلال کند که سایتهایی که به طور سنتی غیرسیاسی دیده می شوند ، باید در واقع سیاسی نیز باشند. این موضع اخیر در شعار سیاسی شخصی گنجانده شده است ، که اختلاف بین مسائل خصوصی و عمومی را مورد اختلاف قرار می دهد. در عوض ، سیاست می تواند با استفاده از قدرت تعریف شود ، همانطور که رابرت دال استدلال کرده است .

 

 

اخلاق گرایی و واقع گرایی در سیاست

برخی دیدگاه ها در سیاست ، آن را از نظر تجربی به عنوان اعمال قدرت می دانند ، در حالی كه برخی دیگر آن را به عنوان یك كاركرد اجتماعی با مبانی هنجاری می دانند.  این تمایز را تفاوت اخلاق گرایی سیاسی و واقع گرایی سیاسی نامیده اند. از نظر اخلاق گرایان ، سیاست با اخلاق پیوند تنگاتنگی دارد و در تفکر اتوپیایی در حد نهایی است. به عنوان مثال ، از نظر هانا آرنت ، دیدگاه ارسطو این بود که “سیاسی بودن … به این معنی است که همه چیز با کلمات و اقناع و نه با خشونت تصمیم گرفته می شود”  در حالی که به گفته برنارد کریک olitics راهی است که در آن جوامع آزاد اداره می شود. سیاست سیاست است و اشکال دیگر حکمرانی چیز دیگری است. در مقابل ، برای رئالیست ها ، نمایندگان کسانی مانند نیکولو ماکیاولی ، توماس هابز و هارولد لاسول ، سیاست بر اساس استفاده قدرت است ، صرف نظر از اهداف دنبال شده .

ماقبل تاریخ سیاست

فرانس دو وال استدلال می کرد که قبلاً شامپانزه ها از طریق “دستکاری اجتماعی برای تأمین و حفظ موقعیت های تأثیرگذار” وارد سیاست می شوند. اشکال اولیه تشکیلات اجتماعی انسانی – گروه ها و قبایل – فاقد ساختارهای سیاسی متمرکز هستند. اینها بعضاً به عنوان جوامع بدون وطن شناخته می شوند.

ایالات اولیه

در تاریخ باستان ، تمدن ها مرزهای مشخصی مانند امروز ایالت ها نداشتند و مرزهای آنها را می توان با دقت بیشتری به عنوان مرزها توصیف کرد. سومر سلسله ای اولیه و مصر خاندان اولیه اولین تمدن هایی بودند که مرزهای خود را تعریف کردند. علاوه بر این ، تا قرن 12th ، بسیاری از مردم در جوامع غیر دولتی زندگی می کردند. این گروه ها از گروه ها و قبایل نسبتاً برابری طلب گرفته تا سرزمین های پیچیده و بسیار طبقه بندی شده هستند.

تشکیل دولت

تعدادی از نظریه ها و فرضیه های مختلف در مورد شکل گیری اوایل دولت وجود دارد که به دنبال کلی گویی هستند تا توضیح دهند که چرا دولت در بعضی از مکان ها توسعه یافته است اما در بعضی نقاط دیگر توسعه پیدا نکرده است. محققان دیگر معتقدند که کلیات مفید نیستند و هر مورد از تشکیل زودرس دولت باید به تنهایی درمان شود.

نظریه های داوطلبانه ادعا می كنند كه گروه های مختلف مردم در نتیجه یك علاقه عقلانی مشترك ، برای تشكیل دولتها گرد هم آمده اند. این نظریه ها عمدتاً بر توسعه کشاورزی و فشارهای جمعیتی و سازمانی متمرکز است که منجر به تشکیل دولت می شود. یکی از برجسته ترین نظریه های شکل گیری وضعیت اولیه و اولیه ، فرضیه هیدرولیک است که ادعا می کند این ایالت در نتیجه نیاز به ساخت و نگهداری پروژه های بزرگ آبیاری بوده است.

نظریه های تعارض تشکیل دولت تعارض و تسلط برخی از جمعیت بر جمعیت دیگر را عامل اصلی تشکیل دولت ها می دانند. برخلاف نظریه های داوطلبانه ، این استدلال ها معتقدند که مردم به طور داوطلبانه موافقت نمی کنند که دولتی را برای به حداکثر رساندن منافع ایجاد کنند ، اما این دولت ها به دلیل نوعی ظلم و ستم توسط یک گروه نسبت به دیگران ایجاد می شوند. برخی از نظریه ها به نوبه خود استدلال می کنند که جنگ برای تشکیل دولت حیاتی بود.

 

تاریخ باستان

اولین حالت های مختلف مربوط به اوایل سلطنت سومر و اوایل سلسله مصر بود که به ترتیب از دوره اوروك و مصر پیش سلسله تقریباً 3000 سال قبل از میلاد بوجود آمدند.  محل استقرار مصر سلسله اولیه در حوالی رود نیل در شمال شرقی آفریقا بود ، مرزهای پادشاهی در اطراف رود نیل قرار داشت و تا مناطقی که واحه ها وجود داشت امتداد داشت.  سومر سلسله ای اولیه در جنوب بین النهرین واقع شده بود و مرزهای آن از خلیج فارس تا مناطقی از رودخانه های فرات و دجله امتداد داشت.

اگرچه اشکال دولت قبل از ظهور امپراتوری یونان باستان وجود داشته است ، اما یونانی ها اولین کسانی بودند که به وضوح فلسفه سیاسی دولت را تدوین کردند و نهادهای سیاسی را به صورت منطقی تحلیل کردند. پیش از این ، ایالات از نظر افسانه های مذهبی توصیف و توجیه می شدند.

چندین نوآوری مهم سیاسی دوران باستان کلاسیک از دولت های شهر یونان (پولیس) و جمهوری روم به وجود آمده است. دولت های شهر یونان قبل از قرن 4 به شهروندان آزاد خود حقوق شهروندی اعطا می کردند. در آتن این حقوق با یک شکل مستقیم دموکراتیک از دولت همراه بود که قرار بود در زندگی اندیشه و تاریخ سیاسی زندگی پس از مرگ طولانی داشته باشد.

مباهته در سیاست

مباهته که از اصول فقه آمده کلمه ایست که می توان گفت اختراع فقهای دینی می باشد و تا حدودی معنی پنهان کاری ای که نیاز و صلاح مردم می باشد معنی می دهد .