نکاتی که از کشور عراق نمی دانید

نکاتی که از کشور عراق نمی دانید

هزاران سال پیش، زمانی که مردم اروپا و آمریکا همچنان زندگی عشایری شکار و گردآوری داشتند، مردم عراق تمدن پیشرفته ای را توسعه دادند. آنها در روستاها ساکن شدند و از آب رودخانه های دجله و فرات برای پرورش محصولات غذایی استفاده کردند. موسیقی، کتاب و فرهنگ داشتند.

صدام با عراق چه کرد ؟

عراق اغلب مهد تمدن نامیده می شود زیرا یکی از اولین مکان های روی زمین بود که در آن مردم در یک مکان با هم زندگی می کردند. به دلیل قدیمی بودن این کشور، طبیعتاً درگیری ها و جنگ های زیادی را متحمل شده است. در سال 1979، صدام حسین قدرت عراق را به دست گرفت و به یک دیکتاتور بی رحم تبدیل شد. او هم به ایران و هم به کویت حمله کرد. ایالات متحده در اواخر دهه 1980 علیه عراق وارد جنگ شد. در سال 2003، ایالات متحده به عراق حمله کرد، زیرا دولت ایالات متحده نگران بود که عراق در حال ساخت سلاح های شیمیایی و هسته ای است.

وضعیت آب و هوایی عراق

بیشتر مناطق عراق صحرای صخره ای یا کوه های پرتگاه است. کشور در شمال در زمستان بسیار سرد می شود، در حالی که مناطق جنوبی در تابستان بسیار گرم هستند. بیشتر مردم مانند قرن ها در امتداد دشت های رود دجله و فرات زندگی می کنند .

عراق دو استان آب و هوایی دارد: مناطق پست گرم و خشک، از جمله دشت های آبرفتی و بیابان ها. و دمپر شمال شرقی، جایی که ارتفاع بالاتر باعث ایجاد دمای خنک‌تر می‌شود. در شمال شرقی کشت با بارندگی امکان پذیر است، اما در جاهای دیگر آبیاری ضروری است.

در مناطق پست دو فصل تابستان و زمستان وجود دارد که دوره های انتقالی کوتاهی بین آنها وجود دارد. تابستان که از ماه می تا اکتبر طول می کشد، با آسمان صاف، درجه حرارت بسیار بالا و رطوبت نسبی کم مشخص می شود. از ژوئن تا سپتامبر هیچ بارندگی رخ نمی دهد. در بغداد، جولای و آگوست میانگین دمای روزانه حدود 95 درجه فارنهایت (35 درجه سانتیگراد) و دمای تابستان 123 درجه فارنهایت (51 درجه سانتیگراد) ثبت شده است. دامنه دمای روزانه در تابستان قابل توجه است.

اطلاعات کلی از عراق

5 حقیقت جالب در مورد عراق چیست؟

حدود 27499638 نفر در عراق زندگی می کنند.
عراق 168754 مایل مربع زمین دارد.
بغداد پایتخت عراق است.
مردم عراق به زبان های عربی، کردی، ترکمنی، آشوری و ارمنی صحبت می کنند.
اکثر مردم عراق مسلمان هستند.
مردم عراق می توانند انتظار داشته باشند 69 سال زندگی کنند.
74 درصد از بزرگسالان می توانند بخوانند.

واژگان عراق

عشایری: سرگردان از جایی به جای دیگر در جستجوی غذا
پیشرفته: پیچیده
تمدن: آبادی
بی رحم: خشن، خشن، بی رحم
دیکتاتور: فرمانروایی که به طور مطلق حکومت می کند و به افراد دیگر اجازه انتخاب نمی دهد

آیا عراق کشوری ثروتمند است؟

عراق دومین تامین کننده نفت در جهان است. با این حال، تحریم ها علیه این کشور و جنگ، عراق را فقیر کرده است. در سال 2005، این کشور اولین انتخابات خود را پس از بیش از 50 سال برگزار کرد. مردم امیدوارند که اوضاع بهتر شود.

چه چیزی در عراق منحصر به فرد است؟

عراق دارای اقوام مختلف است و میراث بسیار طولانی و غنی دارد. این کشور به خاطر شاعران، معماران، نقاشان و مجسمه سازانش که از بهترین های منطقه هستند که برخی از آنها در سطح جهانی هستند، شناخته شده است. عراق به دلیل تولید صنایع دستی خوب، از جمله قالیچه و فرش و بسیاری از چیزهای دیگر، شهرت دارد.

چرا مردم نمی توانند به عراق بروند؟

به دلیل وضعیت نابسامان امنیتی و خطر بسیار بالای خشونت، درگیری مسلحانه، آدم ربایی و حمله تروریستی به عراق از جمله اقلیم کردستان عراق سفر نکنید.

آیا می توانید در عراق عکس بگیرید؟

عراق نسبت به بسیاری از کشورهای آفریقایی احساس آرامش بیشتری دارد. گرفتن عکس از بیشتر چیزها و زمانی که اجازه خواستید یا حداقل لبخند زدید، از اکثر مردم کاملاً مشکلی است.

چگونه در عراق سلام می کنید؟

سلام لفظی رایج در زبان عربی «السلام علیکم» است. پاسخ مناسب، این آرزو را برمی‌گرداند: «و علیکم سلام» به معنای «و سلام بر شما». هنگام احوالپرسی از نام و عنوان یک شخص استفاده کنید، مگر اینکه آنها به شما اجازه دهند به نامگذاری معمولی بروید.

 

اسم قدیمی عراق چیه؟

بین النهرین نام قدیمی عراق می باشد ، در دوران باستان، سرزمین‌هایی که اکنون عراق را تشکیل می‌دهند، به نام بین النهرین («سرزمین بین رودخانه‌ها») شناخته می‌شدند، منطقه‌ای که دشت‌های آبرفتی وسیع آن باعث پیدایش برخی از نخستین تمدن‌های جهان از جمله تمدن سومر، اکد، بابل و آشور شد.

علت نام گذاری عراق به این نام چیست ؟

در دوران باستان، سرزمین هایی که اکنون عراق را تشکیل می دهند به نام بین النهرین (“سرزمین بین رودخانه ها”) شناخته می شدند، منطقه ای که دشت های آبرفتی وسیع آن باعث پیدایش برخی از نخستین تمدن های جهان از جمله تمدن های سومر، اکد، بابل و آشور شد. این منطقه ثروتمند، که بخش اعظمی از هلال حاصلخیز نامیده می شود، بعدها به بخش ارزشمندی از سیاست های امپراتوری بزرگتر، از جمله سلسله های مختلف ایرانی، یونانی و رومی تبدیل شد و پس از قرن هفتم به بخش مرکزی و جدایی ناپذیر جهان اسلام تبدیل شد. . پایتخت عراق، بغداد، در قرن هشتم به پایتخت خلافت عباسی تبدیل شد. دولت ملت مدرن عراق پس از جنگ جهانی اول (1914-1918) از استان‌های عثمانی بغداد، بصره و موصل ایجاد شد و نام خود را از اصطلاح عربی که در دوره پیشامدرن برای توصیف منطقه‌ای استفاده می‌شد گرفته شده است. بین النهرین (عراق عربی، «عراق عربی») و شمال غربی ایران مدرن (عراق عجمی، «عراق خارجی [یعنی پارسی] عراق»).

وضعیت عراق در سال های 1932 الی 2003

عراق در سال 1932 به طور رسمی استقلال یافت، اما در طول ربع قرن بعدی حکومت آشفته سلطنتی، تحت نفوذ امپراتوری بریتانیا باقی ماند. بی‌ثباتی سیاسی در مقیاسی حتی بزرگ‌تر پس از سرنگونی سلطنت در سال 1958، اما روی کار آمدن یک رژیم ناسیونالیست و سوسیالیست عرب – حزب بعث – در یک کودتای بدون خونریزی 10 سال بعد ثبات جدیدی به ارمغان آورد. با ذخایر اثبات شده نفت در جهان پس از عربستان سعودی، این رژیم توانست پروژه های بلندپروازانه و برنامه های توسعه را در طول دهه 1970 تامین مالی کند و یکی از بزرگترین و مجهزترین نیروهای مسلح جهان عرب را بسازد. با این حال، رهبری حزب به سرعت توسط صدام حسین، یک خودکامه پر زرق و برق و بی رحم که کشور را به سمت ماجراجویی های نظامی فاجعه بار سوق داد – جنگ ایران و عراق (1980-1988) و جنگ خلیج فارس (1990-1991) به عهده گرفت. این درگیری‌ها کشور را از جامعه بین‌المللی منزوی و از نظر مالی و اجتماعی تخلیه کرد، اما – از طریق اجبار بی‌سابقه‌ای که بر بخش‌های عمده‌ای از مردم، به‌ویژه اقلیت کرد محروم کشور و اکثریت شیعه انجام می‌شد – خود صدام توانست تسلط قاطع خود را حفظ کند. قدرت در قرن 21 او و رژیمش در سال 2003 در جریان جنگ عراق سرنگون شدند.

عراق و همسایگانش

عراق یکی از شرقی ترین کشورهای جهان عرب است که تقریباً در همان عرض جغرافیایی جنوب ایالات متحده واقع شده است. از شمال با ترکیه، از شرق با ایران، از غرب با سوریه و اردن و از جنوب با عربستان سعودی و کویت همسایه است. عراق 36 مایل (58 کیلومتر) خط ساحلی در امتداد انتهای شمالی خلیج فارس دارد که به آن بخش کوچکی از دریای سرزمینی می بخشد. پس از اردن، این کشور خاورمیانه با کمترین دسترسی به دریا و حاکمیت فراساحلی است.

توپوگرافی و عراق

توپوگرافی عراق را می توان به چهار منطقه فیزیوگرافی تقسیم کرد: دشت های آبرفتی بخش های مرکزی و جنوب شرقی کشور. الجزیره (به عربی: «جزیره»)، منطقه ای مرتفع در شمال بین رودهای دجله و فرات. بیابان ها در غرب و جنوب؛ و ارتفاعات در شمال شرقی. هر یک از این مناطق به کشورهای همسایه گسترش می یابد، اگرچه دشت های آبرفتی عمدتاً در داخل عراق قرار دارند.

دشت های آبرفتی عراق

دشت های بین النهرین پایین به سمت جنوب در حدود 375 مایل (600 کیلومتر) از بلد در دجله و الرمادی در رود فرات تا خلیج فارس امتداد دارند. آنها بیش از 51000 مایل مربع (132000 کیلومتر مربع)، تقریبا یک سوم مساحت کشور را پوشش می دهند و با ارتفاع کم، زیر 300 فوت (100 متر)، و زهکشی طبیعی ضعیف مشخص می شوند. مناطق وسیعی در معرض سیل های فصلی گسترده قرار دارند و زمین های باتلاقی وسیعی وجود دارد که برخی از آنها در تابستان خشک می شوند و به زمین های بایر شور تبدیل می شوند. در نزدیکی القرنه، جایی که دجله و فرات به هم می رسند و شطع العرب را تشکیل می دهند، هنوز چند باتلاق مسکونی وجود دارد. دشت های آبرفتی شامل دریاچه های وسیعی است. دریاچه باتلاقی الحمر (حور الحمار) 70 مایل (110 کیلومتر) از بصره (البصره) تا سوق الشیوخ امتداد دارد. عرض آن از 8 تا 15 مایل (13 تا 25 کیلومتر) متغیر است.

الجزیره کجای عراق قرار دارد ؟

در شمال دشت های آبرفتی، بین رودخانه های دجله و فرات، فلات خشک الجزیره قرار دارد. برجسته ترین رشته تپه آن کوه های سنجار است که بلندترین قله آن به ارتفاع 4448 فوت (1356 متر) می رسد. آبراه اصلی وادی الثارثار است که به طول 130 مایل (210 کیلومتر) از کوه های سنجار تا فرورفتگی ثارثار (نمک) امتداد دارد. میلحات اشقر بزرگترین نمکزار (یا صبحخواه) منطقه است.

بیابان ها

غرب و جنوب عراق یک منطقه بیابانی وسیع است که حدود 64900 مایل مربع (168000 کیلومتر مربع) یعنی تقریباً دو پنجم کل کشور را پوشش می دهد. صحرای غربی، امتداد بیابان سوریه، تا ارتفاعات بیش از 1600 فوت (490 متر) افزایش می یابد. صحرای جنوبی در قسمت غربی به الحجره و در شرق به الدبدبه معروف است. الحجره توپوگرافی پیچیده ای از صحراهای صخره ای، وادی ها، پشته ها و فرورفتگی ها دارد. الدبدبه منطقه ای شنی تر با پوشش گیاهی بوته ای است. ارتفاع در صحرای جنوبی به طور متوسط ​​بین 300 تا 1200 فوت (100 تا 400 متر) است. ارتفاع 3119 فوت (951 متر) در کوه اونیزه (عنازه) در تقاطع مرزهای اردن، عراق و عربستان سعودی است. وادی الباطین عمیق به طول 45 مایل (75 کیلومتر) در جهت شمال شرقی-جنوب غربی از طریق الدبدبه می گذرد. از سال 1913 به عنوان مرز بین غرب کویت و عراق شناخته شده است.

شمال شرق عراق

کوه‌ها، تپه‌ها و دشت‌های شمال شرقی عراق حدود 35500 مایل مربع (92000 کیلومتر مربع) یعنی حدود یک پنجم کل کشور را اشغال می‌کنند. از این ناحیه تنها حدود یک چهارم آن کوهستانی است. بقیه یک منطقه انتقال پیچیده بین کوه و دشت است. پادشاهی باستانی آشور در این منطقه قرار داشت. شمال و شمال شرقی دشت ها و کوهپایه های آشور، کردستان است، منطقه ای کوهستانی که تا ترکیه و ایران امتداد دارد.

قسمت برجسته کشور عراق

نقش برجسته شمال شرقی عراق از دجله به سمت مرزهای ترکیه و ایران در مجموعه ای از فلات های غلتشی، حوضه رودخانه ها و تپه ها تا رسیدن به پشته های کوهستانی مرتفع کردستان عراق، مرتبط با کوه های توروس و زاگرس، بالا می رود. این کوه‌ها از شمال غربی به جنوب شرقی هم‌تراز هستند و توسط حوضه‌های رودخانه‌ای از هم جدا شده‌اند که امکان اسکان انسان‌ها وجود دارد. قله های کوهستان دارای ارتفاع متوسط ​​حدود 8000 فوت (2400 متر) هستند که در برخی مکان ها به 10000-11000 فوت (3000-3300 متر) می رسد. در آنجا، در امتداد مرز ایران و عراق، مرتفع‌ترین نقطه کشور، قنده ژور، قرار دارد که ارتفاع آن به 11834 فوت (3607 متر) می‌رسد. این منطقه به شدت توسط شاخه‌های متعدد دجله، به‌ویژه رودخانه‌های زاب بزرگ و کوچک و رودخانه‌های دیاله و ععیم (ادهایم) تشریح شده است. این نهرها به صورت پرپیچ و خم به سمت جنوب و جنوب غربی می بافند و برآمدگی هایی را در تعدادی تنگه به ​​ویژه تنگه رو کوچک در شمال شرقی برزن و تنگه بکما در غرب شهر راوندوز می شکافند. مرتفع ترین خط الرأس کوه تنها سرزمین جنگلی عراق را در خود جای داده است.

زه کشی کشور عراق

سیستم رودخانه دجله-فرات

عراق توسط سیستم رودخانه دجله-فرات تخلیه می شود، اگرچه کمتر از نیمی از حوضه دجله-فرات در این کشور قرار دارد. هر دو رودخانه در ارتفاعات ارمنی ترکیه سرچشمه می گیرند، جایی که از ذوب برف زمستانی تغذیه می شوند. دجله 881 مایل (1417 کیلومتر) و فرات 753 مایل (1212 کیلومتر) از عراق می گذرد قبل از اینکه در نزدیکی القرنه بپیوندند و شط العرب را تشکیل دهند که 68 مایل (109 کیلومتر) دیگر به خلیج فارس می ریزد. دجله، که همه شاخه‌های آن در کرانه چپ (شرق) آن قرار دارند، نزدیک به کوه‌های مرتفع زاگرس می‌رود، که از آنجا تعدادی شاخه‌های مهم به‌ویژه زاب بزرگ، زاب کوچک و دیاله دریافت می‌کند. در نتیجه، دجله می‌تواند در معرض سیل‌های ویرانگر قرار گیرد، همانطور که توسط کانال‌های قدیمی بسیاری که زمانی که رودخانه مسیر جدیدی را ایجاد کرد، نشان می‌دهد.

igris از مارس تا مه است که ممکن است بیش از دو پنجم کل دبی سالانه دریافت شود. فرات، که جریان آن تقریباً 50 درصد بیشتر از جریان دجله است، هیچ شاخه بزرگی در عراق دریافت نمی کند.

آبیاری و کانال

سدهای زیادی بر روی رودخانه ها و سرشاخه های آنها برای کنترل سیلاب و اجازه آبیاری مورد نیاز است. عراق پروژه های آبیاری عظیمی در بکما، بادوش و الفتح دارد. در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 80، عراق پروژه بزرگی را تکمیل کرد که دجله و فرات را به هم متصل می کرد. کانالی از دجله در نزدیکی سامرا بیرون می‌آید و از جنوب غربی تا دریاچه الثارثار ادامه می‌یابد و کانالی دیگر از دریاچه تا فرات در نزدیکی الحبانیه امتداد می‌یابد. این ارتباط بسیار مهم است زیرا در سال‌های خشکسالی – که با استفاده اخیر ترکیه و سوریه از آب فرات تشدید شده است – سطح رودخانه بسیار پایین است. در سال 1990 سوریه و عراق به توافق رسیدند که 58 درصد از آب ورودی به سوریه را به عراق و 42 درصد را به سوریه تقسیم کنند. ترکیه به نوبه خود به طور یکجانبه وعده داده است که حداقل جریان سالانه را در مرز خود با سوریه تضمین کند. توافق سه جانبه وجود ندارد.

آبیاری در عراق پس از جنگ عراق

پس از جنگ خلیج فارس، دولت عراق منابع قابل توجهی را برای حفر دو کانال بزرگ در جنوب کشور با هدف ظاهری بهبود آبیاری و زهکشی کشاورزی اختصاص داد. با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد از این کانال‌ها برای تخلیه بخش‌های بزرگی از باتلاق‌های جنوبی عراق نیز استفاده می‌شد که نیروهای شورشی از آنجا حملاتی را علیه نیروهای دولتی انجام داده بودند. طبق گزارش ها، اولین مورد برای آبیاری حدود 580 مایل مربع (1500 کیلومتر مربع) بیابان طراحی شده بود. عملیات گسترده برای ایجاد آن کانالی به طول تقریباً 70 مایل (115 کیلومتر) بین استان های ذی قار و البصره ایجاد کرد. طبق گزارش ها، طرح دوم، یک طرح حتی بزرگتر، برای آبیاری منطقه ای 10 برابر بزرگتر از اولی طراحی شده بود. این کانال که در سال 1992 تکمیل شد، از الیوسفیه، 25 مایلی (40 کیلومتری) جنوب بغداد، تا بصره، در مجموع 350 مایل (565 کیلومتر) امتداد دارد.

این دو پروژه نهایتاً حدود نه دهم باتلاق‌های جنوبی عراق را که زمانی بزرگ‌ترین سیستم تالاب در خاورمیانه بود، خشک کرد. بسیاری از مناطق زهکشی شده به سرعت به نمکزارهای خشک تبدیل شدند. پس از شروع جنگ عراق در سال 2003، بخش‌هایی از این پروژه‌ها برچیده شد، اما کارشناسان برآورد کردند که احیای باتلاق‌ها بدون تلاش‌های گسترده و صرف منابع عظیم غیرممکن خواهد بود.

خاک ها

مناطق بیابانی دارای خاک های ضعیف با بافت درشت هستند که حاوی سنگ های فراوان و تکه های سنگی بدون هوا هستند. رشد گیاه به دلیل خشکی محدود است و میزان هوموس آن کم است. در شمال غربی عراق، خاک ها به طور قابل توجهی متفاوت است: برخی از مناطق با شیب های تند به شدت فرسایش یافته اند، در حالی که دره ها و حوضه های رودخانه حاوی خاک های حاصلخیز سبک هستند. در شمال غربی الجزیره، منطقه‌ای از خاک‌های بالقوه حاصلخیز مشابه خاک‌های موجود در بیشتر هلال حاصلخیز وجود دارد. سرزمین دشت عراق توسط خاک های آبرفتی سنگین، با مقداری آلی و نسبت بالایی از رس، پوشیده شده است که برای کشت و استفاده به عنوان مصالح ساختمانی مناسب است.

شوری، که تا حدی به دلیل آبیاری بیش از حد ایجاد می شود، یک مشکل جدی است که حدود دو سوم زمین را تحت تاثیر قرار می دهد. در نتیجه، مناطق وسیعی از زمین های کشاورزی باید رها شود. سطح بالای سطح آب و زهکشی ضعیف، همراه با نرخ بالای تبخیر، باعث می شود نمک های قلیایی در سطح یا نزدیک سطح به مقدار کافی برای محدود کردن بهره وری کشاورزی جمع شوند. معکوس کردن اثر یک فرآیند دشوار و طولانی است.

فرسایش شدید خاک در بخش‌هایی از عراق، که بخشی از آن ناشی از چرای بیش از حد و جنگل‌زدایی است، خاک‌ها را در معرض بارندگی‌های فصلی قابل توجهی قرار می‌دهد. بنابراین، سیستم رودخانه دجله-فرات یک رسوب آبرفتی بزرگ در دهانه خود ایجاد کرده است، به طوری که سواحل خلیج فارس بسیار دورتر از زمان بابلی به سمت جنوب است.