بزرگترین کهکشان شناخته شده در جهان : IC 1101
ای سی 1101 با قطر 6 میلیون سال نوری بزرگترین کهکشان شناخته شده تا کنون تخمین زده می شود .
جهان پوشیده از کهکشان های بسیار زیادی می باشد. ان ها تا عمق 13 میلیارد سال نور را در بر گرفته اند این مدت زمانی است که بشر توانسته عمق فضا را مشاهده نماید . تصاویری مانند میدان عمیق که توسط هابل گرفته شده اند بسی چشمگیر و در عین حال آشنا هستند ، دریایی وسیع از دیسک های مارپیچی را نشان می دهند که به نظر می رسد تا بی نهایت می کشند. با این حال ، در نقاط دور از کیهان ، کهکشانهایی هستند که دارای ویژگی های حیرت انگیزی می باشند هستند.
کهکشان ها به سه دسته بندی اندازه تقسیم می شوند: کهکشان های کوتوله ، کهکشان های مارپیچی میان برد و کهکشان های بیضوی غول پیکر.
کهکشان های کوتوله
کهکشانهای کوتوله از کوچکترین کهکشان هایی هستند که تاکنون طبقه بندی شده اند. آنها نسبتاً كوچك هستند (همانطور كه از نام آن پیداست) ، اما این تقریباً صحبت می شود. آنها هنوز هم از نظر انسانی بسیار باورنکردنی بزرگ هستند. بسیاری از این کهکشان ها در حدود 200 سال نوری هستند ، تنها چند ده میلیون ستاره دارند و فقط کمی از یک ستاره ستاره وزن دارند.
گروه دوم شامل کهکشانهای مارپیچی است ، مانند کهکشان راه شیری بسیار خاص ما (به طور دقیق تر ، ما یک کهکشان مارپیچی منع شده است). این نوع کهکشان بیشترین مشاهده در جهان است که 60 تا 75 درصد از کل کهکشان های موجود در آن را تشکیل می دهد.
اکنون به بزرگترین کهکشان ها – بیضوی ها نزدیک می شویم. آنها از شکل تقریباً کروی تا تقریباً مسطح شکل می گیرند و می توانند به اندازه یک تریلیون ستاره تشکیل دهند. برای مقایسه ، اعتقاد بر این است که راه شیری تنها 100 میلیارد ستاره را در خود جای داده است (این تعداد بسیار زیاد است ، اما با یک تریلیون مقایسه نمی شود).
بزرگترین کهکشان
این ما را به نقطه اصلی این مقاله – IC 1101 . IC 1101 که تقریباً یک میلیارد سال نوری از آن فاصله دارد ، بزرگترین کهکشان است که تاکنون در جهان مشاهده شده یافت شده است. چقدر بزرگ است؟ در بزرگترین نقطه خود ، این کهکشان حدود 2 میلیون سال نوری از هسته خود امتداد دارد و حدود 100 تریلیون ستاره جرم دارد.
برخی برآوردها نشان می دهد که IC 1101 قطر 6 میلیون سال نوری دارد. برای اینکه تصوری از این بدان معنا دهید ، کهکشان راه شیری تنها 100000 سال نوری قطر دارد. اگر کهکشان ما با این غول غول پیکر جایگزین می شد ، هر دو ابر ماژلانی ، کهکشان آندرومدا ، کهکشان Triangulum و تقریباً تمام فضای بین آن را فرو می برد. این به سادگی حیرت انگیز است
با گذشت میلیاردها سال ، کهکشان ها به اندازه خود ما با هم برخورد و ترکیب شدند تا این ساختار عظیم را شکل دهند. مشاهدات تلسکوپی همچنین واقعیت جالبی را در مورد ستاره های موجود در این کهکشان نشان داده اند. به طور معمول ، کهکشان های دارای رنگ آبی نشانگر شکل گیری ستاره فعال هستند ، در حالی که رنگ های زرد-قرمز نشانگر توقف تولد ستارگان جدید هستند. IC 1101 تعداد کمی از ستاره های جدید را به دنیا می آورد. اگر به برخورد و پیوستن با دیگر کهکشان های جوان ادامه ندهد ، سرانجام IC 1101 محو می شود.
