معرفی ۱۰ فیلم برتر ترسناک روان گردان : فیلم‌های ترسناک روان‌گردان یک ژانر خاص، اما فوق‌العاده رضایت‌بخش از فیلم‌های ترسناک هستند که بهترین نمونه‌های آن یک جشن بصری وحشتناک را به نمایش می‌گذارند. در میان زیرژانرهای مختلف ترسناک، ترسناک روان‌گردان به اندازه کافی مورد توجه قرار نمی‌گیرد، در حالی که برخی از بهترین آثار در این ژانر ساخته شده‌اند که داستان‌هایی جذاب را به تصویر می‌کشند و به‌طور منحصربه‌فردی برای مدیوم سینما مناسب هستند. ترسناک روان‌گردان به فیلم‌هایی اشاره دارد که دارای تصاویر غیرعادی و شگفت‌انگیز، محو شدن کابوس‌وار مرز بین واقعیت و تخیل یا روایت‌های اسرارآمیزی هستند که از داستان‌گویی سنتی پیروی نمی‌کنند.
بهترین فیلم‌های ترسناک روان‌گردان به همه این ویژگی‌ها توجه می‌کنند، در حالی که همچنان فیلمی باکیفیت و حرفه‌ای ارائه می‌دهند. برخی از این فیلم‌ها با تکیه بر ماهیت غیرمنطقی روایت‌های نامتعارف خود، احساس ناخوشایند سفر به یک دنیای کابوس‌وار و جایگزین را ایجاد می‌کنند. برخی دیگر تمرکز بیشتری بر جلوه‌های بصری دارند و از یک داستان ترسناک ساده، نمایشی رنگارنگ می‌سازند. در هر صورت، بهترین فیلم‌های ترسناک روان‌گردان می‌توانند در کنار برخی از بزرگ‌ترین آثار ترسناک تاریخ قرار بگیرند.
10. Mandy
2018
نیکلاس کیج به‌خاطر ایفای نقش‌های متنوع و عجیب در فیلم‌های ترسناک یا پروژه‌های نزدیک به ژانر ترسناک شهرت دارد؛ از علاقه‌مندان خاموش به پین‌بال گرفته تا خود دراکولا. اما در میان فیلم‌های نیکلاس کیج، Mandy به عنوان یک اثر واقعاً چشمگیر و گیج‌کننده از ترس و انتقام با سبکی کاملاً روان‌گردان برجسته است. در ظاهر، داستان Mandy به نظر نمی‌رسد که در این زیرژانر قرار گیرد؛ چرا که داستان ساده‌ای از انتقام یک هیزم‌شکن است که به باند موتورسوارانی حمله می‌کند که همسرش را کشته‌اند.
با این حال، شیوه فیلم‌برداری و ارائه Mandy است که به آن حال و هوای روان‌گردان می‌بخشد؛ این فیلم در دنیایی مه‌آلود با تاریکی مطلق، نورهای نئون خیره‌کننده و جنایتکارانی که ظاهرشان بیشتر شیطانی است تا انسانی رخ می‌دهد. حتی انتخاب سلاح‌ها در این فیلم پر از خون و خشونت نیز ذهن را به چالش می‌کشد؛ از تبرهای عجیب و منحنی گرفته تا اره‌برقی‌های بلند و غیرقابل‌استفاده، که ابزارهای اصلی عدالت هستند، نه تفنگ یا چاقوهای ساده. Mandy یک خشم خونین است که در پیچ و تاب‌های دنیایی دگرگون شده جریان دارد و بدون شک یک شاهکار در ژانر ترسناک روان‌گردان به حساب می‌آید.
9. Beyond The Black Rainbow
2010
فیلم Beyond the Black Rainbow نه تنها از نظر لحن و ارائه یک داستان ترسناک روان‌گردان به شمار می‌رود، بلکه روایت آن عمیقاً در معنویت نوظهور دهه ۶۰ ریشه دارد؛ جنبشی که به شدت استفاده از داروهای روان‌گردان را که باعث رواج این اصطلاح شد، محبوب کرد. این فیلم اساساً نسخه‌ای تاریک‌تر از منشأ شخصیت 11 در سریال Stranger Things را روایت می‌کند. Beyond the Black Rainbow داستان الِنا، دختری با توانایی‌های روانی، تله‌پاتیک و تله‌کینتیک است که در یک مرکز علمی مرموز زندانی شده و تلاش می‌کند از کنترل دکتر شیطانی نایل رها شود.
Beyond the Black Rainbow داستان نسبتاً منسجمی دارد، اما عمداً عناصری عجیب مانند نگهبانان اسرارآمیز “Sentionaut” یا خنجر آیینی “اشک شیطان” را به‌عنوان عواملی مرموز و اشاره‌کننده به یک اسطوره‌شناسی بزرگ‌تر و غیرقابل‌درک باقی می‌گذارد. توانایی‌های خود الِنا به اندازه آزمایشاتی که بر روی او انجام شده وحشتناک است و دوران دهه ۸۰، که به شکلی کج و معوج در فیلم بازتاب یافته، به همان اندازه شخصیت‌های اصلی داستان، مانند الِنا و نایل، نقش‌آفرینی می‌کند. به دلیل تسلط بر زیبایی‌شناسی و تصاویر ترسناک، Beyond the Black Rainbow یکی از فیلم‌های شاخص در زیرژانر ترسناک روان‌گردان به شمار می‌رود.
8. Suspiria
1977
فیلم Suspiria اغلب به اشتباه به‌عنوان یک فیلم جاللو ایتالیایی طبقه‌بندی می‌شود، اما در واقع بهتر است آن را عضوی از نخبه‌های ژانر ترسناک روان‌گردان توصیف کنیم. در حالی که بازسازی عالی سال ۲۰۱۸ با سبک خاص خود به حواس بیننده حمله می‌کند، نسخه کلاسیک دهه ۷۰ یک پیشرو واقعی در میان فیلم‌های ترسناک روان‌گردان پیچیده و تاریک است. هر دو فیلم داستان یک بالرین آمریکایی جاه‌طلب را دنبال می‌کنند که برای تحصیل در یک آکادمی معتبر باله در آلمان سفر می‌کند، اما به زودی درمی‌یابد که این سازمان پوششی برای فعالیت‌های جادوگران باستانی است.
با وجود این که دشمنان ماوراءالطبیعی داستان به‌طور واضح معرفی می‌شوند، Suspiria با استفاده از تصاویر کاملاً روان‌گردان موفق می‌شود بیننده را دچار عدم تعادل کند. این فیلم در استفاده از برخی انتخاب‌های تدوین شوکه‌کننده، خشونت بیمارگونه، طرح‌های رنگی جسورانه و زوایای دوربین گیج‌کننده پیشرو بوده است؛ عناصری که الهام‌بخش نسل‌های بعدی فیلم‌سازان شدند. دنیای انجمن جادوگران مرموز نیز بدون منطق آشکار عمل می‌کند و بیننده را به یک باله ظریف از سردرگمی و ناامیدی می‌کشاند. دلایلی وجود دارد که Suspiria به‌عنوان یکی از برترین آثار ژانر ترسناک روان‌گردان شناخته می‌شود.
7. Color Out Of Space
2019
با وجود اینکه اچ.پی. لاوکرفت یکی از محبوب‌ترین نویسندگان ژانر ترسناک در تمام دوران‌ها است، آثار او به راحتی برای فیلم اقتباس نمی‌شوند. نوشته‌های او اغلب بر توصیف‌های مبهم از ترس‌هایی تمرکز داشتند که به قدری منحرف و غیرقابل تصور بودند که از هرگونه توصیف مشخص فراتر می‌رفتند و همین موضوع کار را برای فیلم‌سازان دشوار می‌کرد. اما Color Out of Space توانست به‌طور وفادارانه یکی از مشهورترین داستان‌های کوتاه این نویسنده، یعنی The Colour out of Space را با جلوه‌هایی خیره‌کننده به تصویر بکشد.
همانند نسخه اصلی داستان، داستان فیلم حول یک شهاب مرموز می‌چرخد که پس از سقوط به زمین، به زمین نفوذ کرده و مزرعه خانواده گاردنر را با تأثیرات بیگانه و شیطانی آلوده می‌کند. ترکیب جلوه‌های بصری لاوکرفتی شگفت‌انگیز با اجرای نیکلاس کیج، که همچنان به سبک آثار روان‌گردان، اغراق‌آمیز و شدید است، Color Out of Space توانست وحشت‌های غیرقابل توصیف لاوکرفت را به یک منظره سینمایی هیجان‌انگیز تبدیل کند. از عفونت‌های کیهانی تهوع‌آور گرفته تا موجودات بیگانه‌ای که قابل درک نیستند، این فیلم علمی-تخیلی ترسناک به‌عنوان یکی از بهترین آثار این زیرژانر شناخته می‌شود.
6. Mad God
2021
نگاهی به محصول نهایی فیلم Mad God به‌خوبی نشان می‌دهد که چرا این فیلم چنین تحسینی را برانگیخته است. هر فریم از شخصیت‌های دست‌ساز فیلم، شاهکاری از ترس سرگیجه‌آور است. داستان فیلم مبهم و بی‌معنا است، بدون حتی یک کلمه دیالوگ که حال و هوا را بر هم بزند. روایت داستان یک شخصیت مرموز به نام “قاتل” را دنبال می‌کند که در سفری دیوانه‌وار به اعماق دنیای پیچیده و کابوس‌گونه‌ای از موجودات ترسناک فرو می‌رود.
این روایت مبهم و بدون کلام، بیننده را بیشتر گیج می‌کند و در کنار چشم‌انداز هنری خیره‌کننده فیلم، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی را برای چشم‌ها به ارمغان می‌آورد.
5. Under The Skin
2013
یکی از فیلم‌هایی که واقعاً ارزش اسکارلت جوهانسون را نه فقط به‌عنوان یک ستاره پرفروش، بلکه به‌عنوان یک بازیگر نابغه به اثبات رساند، Under the Skin است که در آن اغوا و ترس در برخوردی پیچیده و روان‌گردان با یکدیگر ترکیب می‌شوند. جوهانسون در این فیلم نقش زنی بدون نام را بازی می‌کند که در واقع یک موجود بیگانه تغییرشکل‌دهنده است و با جذابیت خود مردان زیادی را به سمت مرگ می‌کشاند. در نهایت، او توسط انسان‌های کنجکاو کشف و تعقیب می‌شود و فیلم به یک تعقیب و گریز تنش‌زا می‌رسد.
هر جنبه‌ای از Under the Skin به‌گونه‌ای خفیف و ذهنی وحشت‌آور است. از روایت آرام تا نمایش رازآلود نحوه دقیق شکار قربانیان توسط موجود جوهانسون، در طول فیلم حس آشکاری از ناآرامی جریان دارد که با هر تصویر غیرقابل درک به سطح می‌آید. اینکه در یکی از صحنه‌ها جوهانسون در قالب شخصیت خود در اسکاتلند با مردم واقعی تعامل می‌کند و آن‌ها را سوار ماشین می‌کند، حس ناامیدی فیلم را به‌طور ناخوشایندی به واقعیت نزدیک می‌کند و ترسی عجیب و واقعی را به بستر داستان دور از ذهن آن می‌افزاید.
4. Midsommar
2019
فیلم دوم کارگردان خلاق ژانر وحشت، آری استر، با نام Midsommar ترکیبی خشن از چندین زیرژانر است که وحشت عامیانه و وحشت روان‌گردان را در یک جشن بی‌رحم و حسی به هم می‌آمیزد. این فیلم بر روی دختری جوان به نام دنی (با بازی فلورنس پیو) متمرکز است که با قتل-خودکشی ناگهانی والدینش به دست خواهر ناپایدار روانی خود دست و پنجه نرم می‌کند. خیلی زود پس از این حادثه، او به همراه دوست‌پسرش به یک سفر تحقیقاتی به جامعه‌ای منزوی در سوئد می‌رود تا مراسم نیمه تابستان آن‌ها را مشاهده کند، که در نهایت به صفی از مرگ‌های هولناک منجر می‌شود.
استفاده اعضای این فرقه از مواد توهم‌زا، تصویرسازی‌های روان‌گردان فیلم را به‌صورت درون‌داستانی تغذیه می‌کند و در عین حال فرصتی عالی برای نمایش تصاویری واقعاً توهم‌زا فراهم می‌آورد. دنی در این فضا، دنیای خود را در حال تغییر و تاب خوردن می‌بیند و در یک همهمه بی‌پایان از حس و تجربه غوطه‌ور می‌شود. از آغاز تا پایان بحث‌برانگیز Midsommar، معنای واقعی و تفسیر وقایع و نمادهای فیلم تقریباً همیشه در دسترس نیست و باعث تجزیه و تحلیل بی‌پایان در میان طرفداران شیفته فیلم می‌شود. Midsommar ثابت می‌کند که حتی در روشنایی روز، وحشت روان‌گردان می‌تواند به‌طرزی شگفت‌انگیز مؤثر باشد.
3. Jacob’s Ladder
1990
فیلم‌هایی مانند Apocalypse Now قبلاً با نمایش جنگ ویتنام، به مرز تصاویری روان‌گردان نزدیک شده بودند، اما Jacob’s Ladder این مفهوم را به‌طور چشمگیری در جهت ترسناک‌تری پیش می‌برد. فیلم بر روی یک کهنه‌سرباز ویتنامی تمرکز دارد که با تصاویری تسخیرکننده از دوران خدمتش در ارتش مواجه است و این تصاویری که با گذشت زمان بیشتر به‌طور فزاینده‌ای ماوراءالطبیعه می‌شوند، به‌شدت او را آزار می‌دهند. به زودی، جیکوب متوجه می‌شود که او تنها کسی از واحد قدیمی‌اش نیست که با چنین تجربیاتی دست و پنجه نرم می‌کند و این موضوع به تحقیق در مورد یک معمای تاریک منجر می‌شود.
Jacob’s Ladder به‌طور همزمان تجربه‌ای تفکری و عصبانی‌کننده است که تماشاگران را در کنار جیکوب، در مقابل دنیای بیرون قرار می‌دهد و آن‌ها را در مواجهه با رویدادهای خشن و گیج‌کننده‌ای که مجبور به مشاهده آن‌ها هستند، ترسانده و سردرگم می‌کند. حمله بی‌پایان به تصاویر ترسناک و بی‌متن به‌طور مؤثری در ذهن تماشاگر ایجاد پارانویا می‌کند. Jacob’s Ladder به‌طور همزمان یک فیلم ترسناک، فیلم جنگی و یک اثر هنری است و نمونه‌ای از ترس روان‌گردان است که فراموش‌نشدنی است.
2. Hausu
1977
Hausu ممکن است در میان بهترین فیلم‌های ترسناک ژاپنی جایگاهی عجیب داشته باشد. اینکه آیا این فیلم واقعاً یک شاهکار است یا صرفاً شکست داستان‌گویی است که به‌طور کنایه‌آمیز مورد لذت قرار می‌گیرد، موضوعی برای بحث است. اما در هر صورت، Hausu درک بی‌نظیری از وحشت روان‌گردان را به نمایش می‌گذارد. فیلم داستان گروهی از دوستان جوان زن را دنبال می‌کند که برای تعطیلات تابستانی به خانه یکی از عمه‌هایشان می‌روند و به تله وحشت‌های بی‌پایان املاک مسحور شده آن زن می‌افتند.
Hausu بدون شک به‌عنوان یک فیلم ترسناک، بسیار خنده‌دار است؛ از جلوه‌های ویژه نسبتا ارزان گرفته تا نام‌های ساده شخصیت‌های اصلی که هر کدام ویژگی شخصیتی یا علاقه خاصی را نشان می‌دهد، مثل “زیبا” یا “کونگ فو”. با این حال، از طریق انتخاب‌های ویرایشی و تصاویری که حالت تهوع‌آور ایجاد می‌کنند، Hausu بیانیه‌ای جامع درباره آنچه که وحشت روان‌گردان را مؤثر می‌سازد ارائه می‌دهد. حتی اگر این فیلم بیشتر شوخ‌طبع و کمدی باشد تا ترسناک، فیلم خانه تسخیرشده دهه ۷۰ به‌خوبی قادر است با عجیب و غریب بودن و غیرقابل‌پیش‌بینی بودنش، تماشاگران را سردرگم کند.
1. Annihilation
2018
فیلم Annihilation که بر اساس رمانی به همین نام ساخته شده، نگاهی مدرن و شیک به وحشت لاوکرافتی و روان‌گردان ارائه می‌دهد که به‌همان اندازه زیبا و ترسناک است. در این فیلم که ناتالی پورتمن در نقش یک استاد زیست‌شناسی سلولی و سرباز سابق ارتش ایالات متحده به ایفای نقش می‌پردازد، داستان حول محور شخصیت لنا، به‌همراه چندین دانشمند دیگر، در یک مأموریت به داخل حباب نوری مرموز به نام «شیمر» می‌چرخد. آن‌ها به سرعت متوجه می‌شوند که تأثیرات شیمر بر زندگی بیولوژیکی چقدر می‌تواند کشنده باشد.
Annihilation در دنیای وحشت‌آور زندگی‌های ارگانیک تغییر یافته درخشیده و محققان بی‌چاره را از طریق انواع وحشت‌های غیرقابل‌بیان به چالش می‌کشد، در عین حال به آن‌ها اجازه می‌دهد تا زیبایی‌های ethereal و فرامانند را نیز مشاهده کنند. ماهیت دوگانه شیمر زبان بصری جالبی را ایجاد می‌کند و همچنین مکالمات فلسفی عمیقی را در مورد نیاز ابتدایی آن برای کپی‌برداری و گسترش خود فراهم می‌آورد. به‌خاطر سوالاتی که مطرح می‌کند، تصاویری که به نمایش می‌گذارد و ترس گیج‌کننده‌ای که برمی‌انگیزد، Annihilation یکی از بهترین نمونه‌های وحشت روان‌گردان است.
